Poniżej przeczytać można tłumaczenie artykułu z języka angielskiego. Na końcu tekstu znajduje się odnośnik do źródła. Test obiektywu Tokina AT-X 24-70 mm f/2.8 PRO FX Nikon. Autor: Paul Carroll,

Szybka przysłona i ultradźwiękowy autofokus

Tokina AT-X 24-70 mm f/2.8 PRO FX (Tokina 24-70 mm f/2.8) to zmiennoogniskowy szerokokątny obiektyw lub krótki teleobiektyw o szybkiej przesłonie używany w pełnoklatkowych lustrzankach DSLR marki Canon i Nikon. Uniwersalny zakres ogniskowych oraz stała przysłona maksymalna f/2.8 czyni z obiektywu doskonałą „maszynkę” do fotografowania ślubów, wydarzeń, wykonywania zdjęć portretowych i prasowych oraz rejestrowania codziennych ujęć. Dlatego z powodzeniem mogą go używać i profesjonaliści, i osoby parające się fotografią amatorsko. Ale konkurencja nie śpi, na rynku dostępne są markowe produkty firmy Nikon oraz obiektywy producentów niezależnych, takich jak Tamron czy Sigma, którzy oferują alternatywne rozwiązania klasy pro. Tokina 24-70 mm f/2.8 idealnie wpisuje się w tę kategorię pro, oferując solidną jakość konstrukcji, ultradźwiękowy napęd autofokusa oraz unikatowy mechaniczny system ostrzenia manualnego Tokina.

Konstrukcja optyczna składa się z 15 soczewek w 11 grupach, w tym 3 szklanych soczewek o super niskim współczynniku dyspersji (SD) oraz 3 soczewek asferycznych, które poprawiają ostrość i zmniejszają aberrację. Całość uzupełniają powłoki wielowarstwowe minimalizujące odblaski. Tokina 24-70 mm f/2.8, sprzedawana w cenie 999 dolarów, nie jest tania, ale i tak kusi ceną w porównaniu z rozwiązaniami markowymi, takimi jak Nikon 24-70 mm f/2.8G ED za 1787 dolarów czy Nikon 24-70 mm f/2.8E ED za 2397 dolarów, oferując przy tym porównywalną jakość obrazu. Standardowym testom branżowym poddaliśmy wersję Tokina 24-70 mm f/2.8 dla Nikona. Przekonajmy się zatem, jak wypada na tle konkurencji.

Najważniejsze dane techniczne:

• Przysłona maksymalna f/2.8.
• System mocowania obiektywu Canon EF / Nikon F.
• Mechaniczny system manualnego nastawu ostrości.
• Gwint mocowania filtra 82 mm.
• Ultradźwiękowy silnik AF.
• 15 soczewek w 11 grupach.
• Długość: 107,5 mm.

Pomiary: Super ostry, f/4 do f/11

Łączne wyniki przyznane przez serwis DxOMark obiektywowi Tokina 24-70 mm f/2.8 Nikon wahają się w zakresie od najwyższego wyniku 32 punktów dla modelu 36 Mp D800E, spadają do 28 punktów w modelu 24 Mp D600/D750, oraz 20 punktów w modelu 12 Mp D700/D3. Niższe wyniki osiągane na lustrzankach DSLR z mniejszą rozdzielczością niemal całkowicie wynikają z osiągów ostrości obiektywu. W tej kategorii Tokina 24-70 mm f/2.8 Nikon otrzymała wynik 27 P-Mpix w modelu D800E, 19 P-Mpix w modelu D600 oraz 11 P-Mpix w modelu D3.

Najwyższy wynik 32 punktów plasuje Tokinę 24-70 mm f/2.8 na pierwszym miejscu wśród wszystkich standardowych obiektywów zmiennoogniskowych o szybkiej przesłonie, które przetestowaliśmy na aparacie D800E.

Obiektyw wyprzedzaTamrona SP 24-70 mm f/2.8 (31 punktów) oraz firmowy produkt Nikona 24-70 mm f/2.8G (30 punktów). Podczas gdy wszystkie trzy urządzenia osiągnęły porównywalne wyniki w kategorii zniekształceń, winietowania i przepuszczalności, Tokina wiedzie prym na polu ostrości ze znakomitym wynikiem 27 P-Mpix, zostawiając w tyle Tamrona (23 P-Mpix) oraz Nikona G (21 P-Mpix). Mapa ostrości P-Mpix dla Tokiny 24-70 mm f/2.8 ukazuje doskonałą i równomierną rozdzielczość przy wszystkich przysłonach pomiędzy f/4 oraz f/11, często osiągając 80% ostrości widzenia. Rozdzielczość przy maksymalnej przesłonie f/2.8 nie rozkłada się jednak aż tak równomiernie w całym kadrze, przy ogniskowych 35 mm i 50 mm widoczna jest miękkość krawędzi, natomiast przy ogniskowej 70 mm rozdzielczość zmniejsza się do około 60% ostrości widzenia. Przy przesłonie minimalnej f/22 charakteryzuje się dobrym poziomem ostrości, w szczególności w zakresie ogniskowych pomiędzy 35 a 70 mm przy przesłonie f/22, ponieważ dyfrakcja nie atakuje obiektywu Tokina w wersji dla Nikona w tak dużym stopniu jak jej odpowiednik dla Canona.

Doskonała jest również przepuszczalność światła, pełna przepuszczalność o współczynniku 2.8 TStop uzyskiwana jest przy długości ogniskowych pomiędzy 24 a 35 mm, a zmniejsza się tylko frakcjonalnie do wartości 3.1 TStop przy ogniskowej 70 mm. Również dystorsja jest dobrze kontrolowana w całym zakresie ostrości. Zarejestrowaliśmy tylko minimalną 0,7% dystrosję beczkową przy 24 mm oraz 0,5% dystrosję poduszkowatą przy 70 mm, stąd ograniczony wpływ na krawędzie proste.

Dobre parametry ma również winietowanie lub zaciemnienie rogów, które jest albo łagodne, albo nie ma go wcale przy przysłonach o wartości pomiędzy f/5.6 a f/22. Przy szerszych ustawieniach przesłony na poziomie f.2.8 i f/4 problem jest odrobinę poważniejszy, a obiektyw z trudem zapewnia tę samą intensywność światła na krawędziach kadru. W wypadku zaciemnienia rogów dochodzącego do wartości 2 Ev przy ustawieniu 24 mm i 70 mm f/2.8 radzimy przeprowadzić post-korekcję.

Pełnoklatkowe standardowe obiektywy zmiennoogniskowe są narażone na aberrację chromatyczną przy niektórych ustawieniach, dzieje się tak z powodu dużego zakresu od obiektywu szerokokątnego do krótkiego teleobiektywu, który utrudnia doskonałe wyrównanie pasm światła dla wszystkich przesłon. Było to szczególnie problematyczne w wersjach G i E obiektywu Nikon 24-70 mm f/2.8, dla których podczas analizy obrazów RAW zarejestrowano niski wynik 30 um, chociaż system korekcji w aparacie lepiej poprawia ten widoczny na JPEG-ach efekt za pomocą obiektywów Nikon. Ogólny wynik 13 um w kategorii aberracji chromatycznej, który osiągnęła Tokina 24-70 mm, jest na tle konkurencji dość dobry. Mniejsza aberracja pojawia się przy dużych wartościach ogniskowej, natomiast przy szerszych ogniskowych widoczne są niepożądane pasma na obrzeżach. Problem jest szczególnie widoczny przy ogniskowej 24 mm, tutaj radzimy korekcję post-produkcyjną dla wszystkich ustawień przesłony.

Tokina 24-70 mm f/2.8 vs. Tamron SP 24-70 mm f/2.8 vs. Nikon 24-70 mm f/2.8G

Nikon oferuje dwie wersje standardowych pełnoklatkowych obiektywów zmiennoogniskowych, w tym wersję 24-70 mm f/2.8G za 1797 dolarów oraz nowszy model 24-70 mm f/2.8E w cenie 2397 dolarów, który oferuje nowe funkcje przesłony elektromagnetycznej i redukcji wibracji. Testem porównawczym objęliśmy starszą i tańszą wersję E, z powodu jej dobrych osiągów, a także inny produkt producenta niezależnego – Tamron SP 24-70 mm f/2.8 za 1299 dolarów.

Wyniki łączne są bardzo zbliżone: Nikon otrzymał 30 punktów, Tamron 31, ale to obiektyw Tokina z 32 punktami stanął na najwyższym stopniu pudła. Przewaga po części wynika z dobrych wyników w kategorii przepuszczalności światła i winietowania, choć prawdziwą różnicę czyni lepsza ostrość obiektywu Tokina.

Testy przeprowadzone na aparacie D800E wykazały, że obiektyw jest ostry jak brzytwa przy przysłonach od f/4 do f/11, osiągając około 80% ostrość widzenia przy niemal wszystkich kombinacjach ogniskowych i przesłon za wyjątkiem ustawienia 70 mm f/4, przy którym wkradło się nieznaczne zmiękczenie krawędzi. Odpowiedniki marki Nikon i Tamron też osiągają przy tych ustawieniach przyzwoite rezultaty, ale nie ostrzą aż tak dobrze jak Tokina, a przy niektórych ustawieniach powodują trochę bardziej nierównomierne rozłożenie ostrości w kadrze. Ogólna rozdzielczość przy minimalnej przesłonie f/22 jest słaba we wszystkich trzech obiektywach (czego można się spodziewać z powodu dyfrakcji), ale model Tokiny również w tym przypadku produkuje odrobinę ostrzejszy obraz. Niemniej przy przesłonie f/2.8 — kluczowej dla tego takiego obiektywu — Tokina zostaje w tyle za konkurencją. Obiektywy Nikon i Tamron zapewniają lepszą ostrość w centrum kadru i/lub większą jednolitość na krawędziach przy maksymalnym ustawieniu przesłony, co może być istotną przesłanką dla fotografów wahających się, który obiektyw wybrać.

Pomiędzy obiektywami nie ma wyraźnej różnicy pod względem dystorsji oraz przepuszczalności i chociaż Tokina jest na czele w kategorii winietowania, przewaga jest nieznaczna. Wszystkie 3 obiektywy skorzystają na korekcji przy przesłonie f/2.8 i f/4, ale Tokina wypada odrobinę lepiej przy ogniskowych pomiędzy 35 a 50 mm dla szerszych przesłon.

Aberracja chromatyczna jest dużo wyraźniejsza. Jak już wspomnieliśmy, obiektyw Nikon 24-70 f/2.8G osiągnął dość słabe wyniki przy większości ustawień, czego dowodem są duże plamki czerwieni na ilustracji poniżej. Obiektyw Tamron osiąga najlepszy wynik 6 um i dobrze spisuje się przy ogniskowych 35 i 70 mm, dla których wymagana jest minimalna korekcja. Tokina wyprzedza tu Nikona, lecz przy niektórych ustawieniach traci do Tamrona pod względem jakości krawędzi. Dobrze oddają tę prawidłowość wyniki osiągnięte przy ustawieniu 35 mm f/5.6. Na mapce terenowej widać, że Tamron zapewnia doskonałą jakość całego kadru, Tokina jest niezła na większych częściach obrazu, ale strzępi na krawędziach, natomiast Nikon dobrze radzi sobie w centrum kadru, ale słabo na obrzeżach.

Konkluzja: Wspaniała jakość obrazu

Tokina 24-70 mm f/2.8 to doskonały standardowy obiektyw zmiennoogniskowy klasy pro do pełnoklatkowych lustrzanek DSLR Nikon. W testach przeprowadzonych na aparacie D800E wykazał odrobinę lepszą jakość obrazu niż popularny obiektyw producenta niezależnego, Tamron SP 24-70 mm f/2.8, oraz markowy obiektyw Nikona 24-70 mm f/2.8G z powodu doskonałej ostrości w zakresie przesłon od f/4 do f/11 przy większkości długości ogniskowych. W przypadku maksymalnego ustawienia przesłony f/2.8 nie jest aż tak ostry jak konkurencyjne obiektywy Nikon i Tamron, co może być ważnym czynnikiem dla fotografów regularnie fotografujących z tym szerokim i otwartym ustawieniem. Kosztująca 999 dolarów Tokina 24-70 mm f/2.8 jest ponadto wyraźnie tańsza niż jej odpowiedniki marki Nikon i Tamron. Brakuje stabilizacji obrazu, która może być ważną funkcją w zależności od charakteru wykonywanych zdjęć, w zamian otrzymujemy jednak solidną konstrukcję, wystrzałowy napęd autofokusa oraz system ręcznej regulacji ostrości. Najważniejsza informacja jest jednak taka, że Tokina gwarantuje bardzo dobrą jakość obrazu, dzięki czemu obiektyw 24-70 mm f/2.8 jest atrakcyjną alternatywą dla fotografów korzystających z pełnoklatkowych lustrzanek Nikon.

Źródło: dxomark.